امروزه روند توسعه و پیشرفت صنعت ساختمان به گونه ای است که می توان با استفاده بهینه از امکانات و تکنولوژی های موجود، فضاها و ساختمان ها را در مقابل خطراتی از قبیل حریق، آتش سوزی، سرقت و … مقاوم ساخت . بدیهی است که با توجه به آمارهای موجود، خسارت های مالی و جانی ایجاد شده در زمان حریق و آتش سوزی، می توان دریافت که همواره پیشگیری بهتر از درمان است. لذا استفاده از سیستم های کشف و اعلام حریق نقش مهمی را در پیشگیری از بروز حریق و آتش سوزی و نیز حفاظت از جان و مال افراد را ایفا می کند.

سیستم های کشف و اعلام (اعلان) حریق که چندین دهه از طول عمر آن در جهان می‌گذرد توانسته به خوبی جایگاه مناسبی را در صنعت ساختمان و تکنولوژی های مربوط به آن بدست آورد به گونه ای که ما امروزه در استانداردهای متعدد معتبر خارجی  BS 5839-1 و NFPA 72 ، داخلی ۱-۱۹۸۶۴ و همچنین مقررات ملی ساختمان مبحث سوم و سیزدهم کشورمان یا دستورالعمل های طراحی و اجرای سیستم های اعلام حریق شاهد تاکید لزوم استفاده این سیستم در ساختمان ها (بر اساس نوع کاربری و تعداد طبقات و …) هستیم.

حال می توان آگاهی به موقع از محل حریق و اطلاع رسانی سریع در هنگام آتش سوزی، کاهش زمان شناسایی و دسترسی به مکان حریق، تخلیه سریع و به موقع ساکنین، کنترل حریق و تاسیسات وابسته به آن را به عنوان محاسن استفاده سیستم کشف و اعلام حریق کارآمد نام برد.

بدین سبب به منظور آشنایی دقیق تر با سیستم های کشف و اعلام حریق، به اختصار در مورد اجزاء این سیستم مطالبی ارائه می گردد.

به طور کلی سیستم های کشف و اعلام حریق یا به اختصار سیستم اعلام حریق، به مجموعه‌ای از تجهیزات الکترونیکی گفته می‌شود که وظیفه آشکارسازی حریق و محل یا زون حریق را در اماکن مختلف بر عهده دارد.

این سیستم، زمانی که آتش (حریق)، دود، حرارت و … بوجود می آید شروع به کار می کند و آژیر یا چراغ چشمک زن خطر را به کار می اندازد. بدین ترتیب به ساکنین محل هشدار می دهد تا بر این اساس مقدمات عملیات اطفاء و در شرایط بحرانی تخلیه افراد و ساکنین انجام پذیرد و همزمان با آن سناریوهای کنترلی نیز انجام شود.

انواع سیستم های اعلام حریق

به طور کلی سیستم های اعلام حریق به ۲ نوع  سیستم اعلام حریق متعارف Conventional  و سیستم اعلام حریق آدرس  پذیر Addressable  تقسیم می شود.

سیستم اعلام حریق کانونشنال یا متعارف

سیستم های متعارف از نوع قدیم ترین سیستم های اعلام حریق است که علی رغم تغییرات کیفی اندک، همچنان جهت تصرف هایی با شرایط خاص مورد استفاده قرار می گیرند . دراین سیستم چندین دتکتور و شستی که یک منطقه از ساختمان را پوشش می دهند در قالب یک مدار (زون) به هم پیوسته به تابلوی کنترل مرکزی متصل می شوند  .

به همین سبب هر مدار نماینده یک منطقه (زون) است. نحوه هم بندی تجهیزات کشف و آشکارسازی (تشخیص) نسبت به تابلوی کنترل مرکزی به صورت شاخه ای و یا به عبارت دیگر شعاعی است. هر تابلوی کنترل مرکزی متعارف می تواند ۱۶،۱۲،۸،۴،۲ و یا مدارهای بیشتری را پشتیبانی کند.

۴ حالت سیستم اعلام حریق متعارف

در شرایط عادی، دتکتورها (کاشف ها یا آشکارسازها) جریان بسیار کمی را از خود عبور می دهند (در حدود ۱۰۰ میکرو آمپر یا کمتر). اما در صورت بروز شرایط حریق و آشکار سازی، جریان عبوری از آنها بنا به نوع تابلوی کنترل مرکزی افزایش یافته و ممکن است تا ۵۰ میلی آمپر برسد.

با افزایش جریان، ممکن است اختلاف پتانسیل کاهش یابد. درحالی که در حالت اتصال کوتاه، اختلاف پتانسیل به صفر خواهد رسید که همین اختلاف، تابلوی کنترل مرکزی را قادر می سازد تا بین حالت هشدار (اعلام) و اتصال کوتاه تمایز قائل شود  .
بطور کلی و صرف نظر از مقدار مشخص جریان، می توان ۴ حالتی که سیستم اعلام حریق متعارف در آن قرار می گیرد را بشرح ذیل خلاصه نمود :

–     حالت عیب: جریان کم یا قطع جریان
–     حالت عادی: جریان در محدوده ای مشخص
–     حالت حریق: جریان زیاد
–     حالت اتصال کوتاه: جریان زیاد غیر عادی
در داخل شستی ها نیز یک مقاومتی ۴۷۰ اهمی با سوییچ سری شده است که مقدار جریان را به هنگام بروز حالت هشدار محدود می کند. این مقاومت امکان می دهد تا تابلوی کنترل مرکزی بتواند بین شرایط هشدار و اتصال کوتاه تمایز قائل شود.

برای تشخیص قطع شدگی یا مدار باز آژیرها نیز – که باید در هر سیستم حداقل دو مدار از آن ها وجود داشته باشد- باید از مقاومت مناسب انتهای خط استفاده شود.

اجزای سیستم اعلام حریق متعارف

در اغلب سیستم های متعارف، مدار هشدار دهنده دیداری و شنیداری (آژیر و چراغ چشمک زن)  از مدار کشف و تشخیص که مبنای تعیین مناطق هستند جداست. اما در گونه ای از سیستم های متعارف که به سیستم متعارف دو سیمه معروف است، می توان آژیرها/چراغ چشمک زن ها (استروب ها) را نیز در مسیر دتکتورها و شستی ها قرار داد که در این صورت، صرفه جویی قابل توجهی در مقدار لوله گذاری و سیم/کابل کشی به عمل خواهد آمد .

دتکتورهایی که در سیستم متعارف به کار گرفته می شوند دارای عملکردی رله گونه و دارای دو حالت عادی و هشدار هستند که حساسیت آن در کارخانه سازنده از پیش تنظیم شده است و نمی توان تغییری در آن به وجود آورد. در هر منطقه متعارف یا مدار انشعابی یک منطقه نباید بیش از ۴۰ آشکار ساز قرار گیرد (متناسب با جریان مصرفی هر دتکتور). که این موضوع بر اساس مشخصات شرکت های سازنده محصول می تواند تغییر کند.

بطور خلاصه سیستم اعلام حریق متعارف سیستمی است که درآن اجزای میدانی مانند دتکتورهای دود، حرارت، دود و حرارت (ترکیبی) و شستی های اعلام حریق به صورت آنالوگ همگی به طور موازی به یک زوج سیم متصل می‌شوند و در صورتی که هر یک از اجزای میدان از حالت نرمال به حالت آلارم تغییر کند، سیگنال جریان افزایش یافته و کنترل پنل مرکزی با توجه به این تغییر جریان و افزایش آن نسبت به حالت نرمال (Stand-By) به حالت آلارم تغییر وضعیت خواهد داد .

سیستم اعلام حريق، به مجموعه‌اي از قطعات الکترونيکي گفته مي‌شود که وظيفه آشکارسازي حريق در اماکن مختلف را بر عهده دارد. از سيستم ها ي اعلام حريق به طور گسترده در ساختمان ها و اماکن مسکوني و صنعتي استفاده مي شود تا خسارتهاي ناشي از حريق را به حداقل برسانند و همچنين براي اطلاع دادن به ساکنين ساختمان در مواقع بروز حريق از اين سيستم ها استفاده مي شود تا حدالامکان از تلفات جاني جلوگيري شود.

یک سیستم اعلام حریق مجموعه ای از تجهیزات اعلام حریق نظیر دتکتور دود، حرارت، شعله و گاز است که برای تشخیص علائم حریق و هشدار دادن از طریق آژیرها و فلاشرها استفاده می شود. طراحی، اجرا و استفاده درست از این سیستم، میتواند جلوی بسیاری از خطرات جانی و مالی را بگیرد. اما شاید برای شما جالب باشد دانستن این مطلب که با توجه به اهمیت بالای سیستم های اعلان حریق در پروژه های صنعتی و ساختمانی، اما متاسفانه بیش از 90درصد پروژه های سیستم های اعلان حریقی که در کشور کار می شوند، نهایت پس از چند ماه خاموش و بلا استفاده می شوند.

همچنین امروزه از سیستم های اعلام حریق به طور گسترده در ساختمان ها و اماکن مسکونی و صنعتی استفاده می شود تا خسارت های ناشی از حریق را به حداقل برسانند و همچنین برای اطلاع دادن به ساکنین ساختمان در مواقع بروز حریق از این سیستم ها استفاده می شود تا حدالامکان از تلفات جانی جلوگیری شود.

اعلان حریق یا اعلام حریق؟

معمولا در نامه نگاری های بین شرکتی دیده می شود که کارفرما سرتیتر موضوع نامه خود اعلام حریق ذکر کرده و در جواب از طرف پیمانکار و یا مشاور کلمه اعلام را دریافت می کند و یا بالعکس.

با توجه با اینکه در سیستم های اعلان حریق عمل آشکار کردن و ظاهر کردن (آگاه کردن) اتفاق می افتد، اصطلاح صحیح همان سیستم اعلان حریق می باشد.

برای تجهیزاتی مانند آشکارسازها، مرکز کنترل بهتر است از اصطلاح اعلان حریق استفاده نمود. (نظیر آشکارساز دود اعلان حریق، شستی اعلان حریق، کنترل پنل اعلان حریق و…)

برای تجهیزاتی مانند آژیر و فلاشرها می توان از اصطلاح اعلام حریق استفاده نمود. (نظیر آژیر اعلام حریق، فلاشر اعلام حریق و…)

استانداردهاي سيستم‌هاي اعلام حريق

از جمله استانداردهاي سيستم‌هاي اعلام حريق مي‌توان به استاندارد معتبر VDS  اشاره نمود. تمامي تجهيزات سيستم اعلام حريق اين برند داراي استاندارد VDS مي­باشد.

انواع سیستم های اعلام حریق

سیستم‌هاي اعلام حريق به سه گروه آدرس پذير، متعارف و بدون سيم (وايرلس) تقسيم مي‌شوند که هر يک از اين سیستم‌ها خود به دو گروه خودکار و دستي تقسيم مي‌شوند .در سيستم‌هاي دستي، شستي اعلام حريق، تنها منبع تشخيص حريق است. درواقع کار تشخيص حريق در اينگونه سيستم‌ها فقط به انسان سپرده شده‌است و در مکان‌هايي که انسان حضور ندارد، کاربردي ندارند. بر خلاف اينگونه سيستم‌ها، سيستم‌هاي اعلام حريق خودکار، وابستگي کمتري به تشخيص انسان دارند. سيستم‌هاي خودکار، به دو گروه آدرس‌پذير، و غير آدرس‌پذير تفکيک مي‌شوند. در سيستم آدرس‌پذير، علاوه بر اعلام حريق، محل دقيق وقوع آن نيز مشخص مي‌شود.

تمام سیستم های اعلام حریق اساساُ بر پایه یک اصل عمل می کنند.اگر ردیاب سیستم های اعلام حریق تشخیص دود و یا حرارت بدهند ،آژیر سیستم های اعلام حریق شروع به اعلام خطر می کنند.سیستم های اعلام حریق به چهار دسته تقسیم می شوند

سیستم های اعلام حریق  متعارف  Conventional Fire Alarm System

سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر Addressable Fire Alarm System

سیستم های اعلام حریق آنالوگ آدرس پذیر Analogue Addressable Fire Alarm System

سیستم های اعلام حریق آنالوگ Wireless Fire Alarm System

اجزای سیستم اعلان حریق

به طور کلی هر سیستم اعلام حریق از بخش های زیر تشکیل شده است:

• مرکز کنترل اعلام حریق: که وظیفه کنترل ورودی ها و خروجی ها را بر عهده دارد.
• تجهیزات ورودی: نظیر انواع دتکتورهای دود، حرارت، گاز، شعله، شستی اعلام حریق و…
• انواع تجهیزات هشداردهنده: نظیر آژیر اعلام حریق، فلاشر و…
• منبع تغذیه: که وظیفه تامین انرژی الکتریکی سیستم را در طول دوره فعالیتش بر عهده دارد.
• تجهیزات جانبی دیگری نیز نظیر انواع ماژول های ورودی و ماژول های خروجی که برای ارتباط سیستم اعلان حریق با سایر سیستم ها و تجهیزات به کار می روند.

کنترل پنل اعلام حریق

کنترل پنل اعلام حریق وظیفه پردازش مرکزی و پایش و کنترل سیستم را بر عهده دارد. کنترل پنل های سیستم های اعلان حریق را میتوان به طور کلی به 5 دستۀ زیر تقسیم کرد:

محل نصب دستگاه مرکز اعلام حریق باید کاملا روشن باشد ، بنابراین لازم است مکانی که در آن تابلو کنترل مرکزی نصب شده است مجهز به سیستم روشنایی اضطراری باشد.

کنترل پنل های اعلام حریق معمولا در اتاق های نگهبانی یا حراست، مرکز اطلاعات هتل ها و در پروژه های صنعتی یا تجاری بزرگ معمولا در اتاق کنترل و بطور کلی در جایی که معمولا افراد مسئول دائما در آنجا حضور دارند و دسترسی به پنل برای آنها به راحتی امکان پذیر باشد، نصب می شود.

تابلو های کنترل مرکزی باید در محل هایی نصب شوند که احتمال وقوع آتش سوزی در آنها کمتر است و در عین حال رفت و آمد پرسنل تعمی و نگهداری ساختمان در آنجا بیشتر است. به گونه ای که کارکنان حاضر در محل به محض فعال شدن سیستم اعلان حریق و آژیرهای مربوطه، خود را به ناحیۀ مورد نظر رسانده و اقدامات لازم را در خصوص اطفای حریق انجام دهند.

همچنین نقشه های پلان ساختمان و سیستم اعلام حریق در محل نصب مرکز اعلام حریق بایگانی و نگهداری شوند تا نیرو های آتش نشانی که از خارج ساختمان در محل حاضر می شوند با دسترسی به این نقشه ها و مستندات فنی، بتوانند عملیات امداد را بهتر و سریعتر راهبری کنند .

با توجه به تنوع برندها و مدل های مختلف تابلوهای کنترل مرکزی، اکیدا توصیه میشود که در زمان استفاده از کنترل پانل های اعلام حریق (در زمان طراحی، نصب و راه اندازی و سرویس های دوره های آن) حتما از کاتولوگ ها و دستورالعمل های ارائه شده توسط سازندۀ آن پیروی شود.

 سیستم های اعلام حریق متعارف :

درسیستم های اعلا م حریق متعارف تعدادی نقاط تماس (Call Points) و ردیاب ها که در قالب یک مدار به هم متصل هستند در یک منطقه از ساختمان به صفحه کنترل مرکزی متصل هستند.هر منطقه یک مدارمی باشد.

صفحه کنترل سیستم اعلام حریق دارای تعدادی لامپ منطقه می باشد.دلیل وجود مناطق در سیستم های اعلام حریق ، اعلام نسبی مکان حریق می باشد. که نکته بسیار مهمی برای تیم آتش نشانی می باشد.دانستن دقیق محل حریق به تعداد مناطق صفحه کنترل و تعدادمدار هایی که در ساختمان نصب شده اند بستگی دارد.صفحه کنترل سیستم های اعلام حریق متعارف دارای حداقل دو آژیر می باشند.هر کدام از مدار ها شامل یه دستگاه پایان خط می باشند که برای نظارت بر اهداف استفاده می شوند.

سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر :

اصول ردیابی و تشخیص سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر مشابه به سیستم های اعلام حریق متعارف می باشد به جز اینکه صفحه کنترل می تواند مشخص کند که دقیقا کدام ردیاب و یا نقطه تماس ، آژیر را آغاز کرده است.مدار ردیابی در سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر به صورت حلقه ای سیم کشی شده اند و ظرفیت هر یک از حلقه ها تا 99 دستگاه می باشد.ردیاب سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر اساسا همان ردیاب های سیستم های اعلام حریق متعارف هستند با این تفاوت که در سیستم های آدرس پذیر هر ردیاب داری یک آدرس منحصر به فرد می باشد.آدرس در ردیاب ها به وسیله Dil Switches و صفحه کنترل برنامه ریزی شده اند برای نمایش اطلاعات مورد نیاز در زمانیکه یک ردیاب به خصوص شروع به کار می کند.

 سیستم های اعلام حریق آنالوگی آدرس پذیر :

سیستم های اعلام حریق  آنالوگی آدرس پذیر اغلب سیستم های اعلام حریق هوشمند خوانده می شوند و دارای نوع های بسیار متفاوتی می باشند که بر اساس پروتکل هایشان تشخیص داده میشوند.اساسا سیستم های اعلام حریق آناگوک آدرس پذیر بسیار پیچیده تر از سیستم های اعلام حریق متعارف و سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر هستند و همچنین قابلیت ترکیب کمتری با بیشتر امکانات دارند.

هدف اصلی این سیستم ها کمک برای جلوگیری از وقوع اشتباه آژیر خطر می باشد.بوسیله سیستم های اعلام حریق آنالوگ آدرس پذیر تا 127 دستگاه ورودی شامل : ردیاب دود ، نقطه تماس ،ردیاب حرارت ، مانیتورهای تماس و سایر دستگا های رابط را به یک حلقه ردیاب متصل کرد.علاوه بر 127 دستگاه ورودی تا 32 دستگاه خروجی شامل حلقه های صوتی ،ماژول امدادی ،ماژول تصویری نیز میتوانند متصل باشند. سیستم های اعلام حریق آنالوگی آدرس پذیر در مدل های 2،4،8 حلقه ای موجود می باشند که به معنای نظارت یک مکان بزرگ ازیک پنل تکی می باشد.

 سیستم های اعلام حریق بی سیم :

سیستم های اعلام حریق بی سیم جایگزین بسیار موثری در تمامی زمینه ها و کاربرد ها برای سیستم های اعلام حریق سنتی می باشند. سیستم های اعلام حریق بی سیم دارای عملکرد مطمن و ایمن می باشند ، بوسیله کنترل ارتباطات رادیویی برای اتصال دستگاه ها و سنسور ها(ردیاب دود ،Call Points و…). یک مفهوم ساده که مزیت های بسیار یکتایی را فراهم می کند و یک سیستم کاملا آنالوگ قابل آدرس دهی تشخیص حریق بدون نیاز به سیم می باشد.

ویژگی ها و مزایا سیستم های اعلام حریق :

طراحی تامین و اجرای کلیه سیستم های اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر بر اساس استانداردهای اروپایی و آمریکایی و استفاده از بهترین برندهای حال حاضر جهان

ارائه راه حل های جامع و یکپارچه به منظور تسهیل در اجرا و پیاده سازی سیستم های اعلام حریق کارآمد

استفاده از زیرساخت ها و تجهیزات پایه استاندارد و با کیفیت جهت اطمینان در عملکرد صحیح سیستم اعلام حریق

استفاده از سیستم ها و تجهیزات بی خطر برای انسان و سازگار با محیط زیست

اجزای تشکیل دهنده سیستم‌های اعلام آتش‌سوزی :

سیستم‌هاي اعلام حریق عادی، معمولاً از يک حسگر يا آشکارساز که خود متصل به خروجي صوتي بود، تشکيل شده بودند؛ ولي اين سيستم‌ها در سال‌هاي اخير، ديگر مورد استفاده قرار نمي‌گيرند. سیستم‌هاي جديدتر معمولاً از تعدادي شستي اعلام حريق و تعدادي حسگر يا آشکارساز(Detector)، يک سیستم پردازش مرکزي و چند خروجي تشکيل مي‌شوند. اجزاي سيستم اعلام حريق به سه قسمت اصلي تقسيم مي شوند :

• تجهيزات تشخيص حريق ( دتکتورها )•    تجهيزات اعلام حريق ( فلاشرها ، آژيرها و … )
• مرکز کنترل يا پانل مرکزي که وظيفه ارتباط بين دتکتورها و وسايل اعلام حريق را به عهده دارد.

تجهيزات جانبي ديگري نيز براي تکميل و قدرتمند نمودن سيستم اعلام حريق به کار مي روند .

آشکارسازها در سیستم اعلام حریق

حسگرها و آشکارسازهاي اعلام آتش، (بسته به اينکه به کدام مشخصه آتش حساس باشند) در گروه‌هاي آشکارسازهاي دود، آشکارسازهاي حرارت، آشکارسازهاي منو اکسيد کربن، آشکارساز شعله و آشکارسازهاي ترکيبي جاي دارند.

 حسگرها در سیستم اعلام حریق

حسگر ترکیبی  

در سيستمهاي اعلام حريق آدرس پذير اين آشکار ساز نقش اندازه گيري توامان ميزان غلظت دود و دماي هوا را برعهده دارد. همچنين با توجه به خواص ذکر شده از اين سيستمها، اين دتکتور قادر است تا ميزان دقيق غلظت دود و دماي محيط را علاوه بر گزارش حريق يا خطا به پانل اعلام حريق منتقل نمايد. همچنين يکي ديگر از مشخصات اين آشکار ساز قابليت انتخاب ميزان حساسيت به هريک از عوامل دود يا دما توسط پانل اعلام حريق مي باشد. از جمله ويژگي هاي اين آشکار ساز می توان به این موارد اشاره کرد:

– قابل استفاده به عنوان آشکار ساز دود و يا حرارت به صورت جداگانه

-قابلیت جبران آستانه ای  Self – Recalibration

-دارای CPU مستقل برای بررسی شرایط محیط در هر لحظه.

-دارای میکرو پروسسور و کنترل توسط مایکرو کامپیوتر

-امکان استفاده از سنسورها در شرایط سخت الکتریکی و سازگاری با شرایط مغناطیسی (EMC)

-امکان تنظیم حساسیت دود يا حرارت در حالت یونیزه بدون مواد رادیواکتیو

-امکان اتصال شستی اعلام حریق متعارف بدون نیاز به واسطه

 حسگر گاز مونوکسید کربن در سیستم اعلام حریق

در سيستمهاي اعلام حريق آدرس پذير اين آشکار ساز نقش اندازه گيري ميزان منو اکسيد کربن در هوا را برعهده دارد. همچنين با توجه به خواص ذکر شده از اين سيستمها، اين دتکتور قادر است تا ميزان دقيق اين گاز را علاوه بر گزارش حريق يا خطا به پانل اعلام حريق منتقل نمايد. آشکار نمودن نشت اين گاز از آن جهت مورد توجه قرار دارد که، نشت اين گاز حتي بدون بروز حريق ممکن مي باشد و بسيار سمي و کشنده است.

– پنل مرکزي در سیستم اعلام حریق

سیستم مرکزي، يک سیستم تشخيص آتش‌سوزي است. در اين سیستم اعلام‌هاي حسگرها تجزيه و تحليل شده و براي اعلام حريق يا در حالت‌هاي مشکوک، اعلام نياز به بازبيني انسان تصميم گيري مي‌شود. اين سيستم‌ها اغلب يه صفحه کليد براي ورود فرامين توسط انسان و مانيتور براي مشاهده فرامين مجهز هستند .اين سيستم‌ها امروزه يه رايانه متصل شده و از طريق نرم‌افزار مخصوص خود، برنامه را دريافت مي‌کنند. يکي ديگر از وظايف اين سيستم‌ها انتخاب نوع خروجي (آژير خطر عمومي، آژير خطر در جاهاي خاص، تماس با مرکز آتش‌نشاني و ساير خروجي‌ها) است.

– قادر به تشخیص حریق واقعی از علائم کاذب بر اساس مقایسه منحنی اطلاعات دریافتی از هر یک از سنسور ها در هر لحظه با توجه به اطلاعات ذخیره شده از انواع حریق

-دارای صفحه کلید جهت ورود و دریافت اطلاعات

-دارای صفحه نمایشگر LCD ، صفحه نمایش دارای 24 کاراکتر (Character) دیوایس و 60 کاراکتر

-قابلیت نصب 250 تجهیز بر روی هر مدار حلقوی، هر دتکتور شامل 1 سنسور دود، 1 سنسور  حرارت،I /O ، ایزولاتور

-آدرس دهی بصورت کد های نرم افزاری Soft Addressing

-کنترل توسط مایکرو کامپیوتر

-بررسی وضعیت هر یک از دیوایسها در هر لحظه

-قابلیت بررسی و کنترل از راه دور و از طریق اینترنت (Web Base)

-قابلیت ثبت گزارش اعلام حریق تا 1000 واقعه در حافظه سیستم

-قابلیت تغییر حساسیت سنسورها و بستن کانالهای دود یا حرارت بر اساس تغییرات کاربردی در  ساختمان

سیم کشی در سیستم اعلام حریق :

دو روش کلی برای سیم کشی سیستم‌های اعلام حریق وجود دارد. روش حلقه‌ای (Loop) یا روش ستاره‌ای. در قدیم که سیستم‌های آدرس‌پذیر وجود نداشتند، اغلب از روش حلقه‌ای استفاده می‌شد. در این روش، حسگرها برروی یک حلقه مستقر بودند و این حلقه، از اتاقی به اتاق دیگر، و از حسگری به حسگر دیگر می‌رسید. بعدها، تصمیم بر این شد که هرگروه از حسگرها که مربوط به محلی خاص در ساختمان هستند، با رشته سیم مجزایی به سیستم مرکزی متصل باشند تا بتوان تشخیص داد که آتش‌سوزی دقیقاً در کدام محل رخ داده‌است.

با پیشرفت فناوری، سیستم سیم کشی مجدداً به حالت حلقه‌ای بازگشته‌است. به این مفهوم که جریان تغذیه توسط دو رشته سیم و جریان اطلاعات توسط دو رشته دیگر با سیستم مرکزی می‌رسد. برای هر حسگر کد مخصوصی اختصاص داده شده‌است و سیستم بدون نیاز به سیم کشی مجزا برای هر حسگر، آن حسگر و محل قرار گیری آنرا به خوبی (از روی کد مخصوصش) می‌شناسد. ارسال کدها و اطلاعات بین حسگرها و سیستم مرکزی در هر ثانیه چندین بار صورت می‌گیرد و حسگر حتی نیاز خود به سرویس و تعمیر را نیز به سیستم مرکزی اعلام می‌نماید.